Czar Chanel - Morand Paul

Biografii Coco Chanel powstało mnóstwo. Jej historia obrosła mitem tak grubym, że trudno dziś dojrzeć prawdę o tej niezwykłej kobiecie. „Czar Chanel” to książka wyjątkowa, bo to autentyczny zapis rozmów między Paulem Morandem a Coco Chanel. Rozmowy miały miejsce pod koniec II Wojny Światowej. Francuski pisarz i dyplomata przybył do St. Moritz na specjalne zaproszenie Coco Chanel. Miał spisać wspomnienia słynnej projektantki. Morand nie zdecydował się jednak na wydanie swoich zapisków. Ich rozmowa ujrzała światło dzienne dopiero rok po śmierci Coco w 1978 roku. Nie wiadomo, dlaczego tak długo czekano na wydanie tych zapisków. Najważniejsze, że w ogóle je wydano. Książka została opatrzona pięknymi rysunkami samego Karla Lagerfelda. To dowód na to, że firma stworzona przez Gabrielle Chanel nie podważyła tego tytułu, wręcz przeciwnie - podpisuje się pod nim.

To opowieść Coco o swoim życiu, w której nie ubarwia, wręcz przeciwnie - z niezwykłą szczerością opowiada o sobie i swoich osiągnięciach. Serwuje brutalne spojrzenie na otaczającą ją rzeczywistość.

"Poświęcałam czas wyłącznie na pracę. Pan A. powiedział mi pewnego dnia, poirytowany: – Pani mnie nie znosi.
Odpowiedziałam:
– Jak się panu wydaje, kiedy niby mam na to czas?
Ludzie bowiem wyobrażają sobie wszystko, wymyślają różne hipotezy, poza jedną: że ktoś pracuje i nie zwraca na nich uwagi"

"Sukces odnosi się dzięki temu, czego nie można się nauczyć."

"Moja legenda opiera się na dwóch niezniszczalnych filarach: pierwszy to przekonanie, że pojawiłam się nie wiadomo skąd: z music- hallu, z opery albo z burdelu; żałuję, to byłoby zabawniejsze; drugi to opinia, że jestem żeńską wersją króla Midasa."

"Każdemu mężczyźnie byłoby bardzo trudno ze mną żyć, chyba że byłby silny. A dla mnie byłoby niemożliwe żyć z nim, gdyby był silniejszy ode mnie."

Chanel jest symbolem tego, co stylowe. Choć w jej czasach było to raczej praktyczne i dostępne. Całe życie pracowała, powtarzając, że w jej życiu nie ma przypadków czy szczęśliwych zbiegów okoliczności. Wszystko, co ma, zawdzięcza swojej ciężkiej pracy. Była niezwykle samodzielna, ale nie przyniosło jej to szczęścia. Czytając jej wspomnienia, ma się wrażenie, że sama zbudowała wokół siebie tak gruby mur, że szczęści nie miało możliwości się przebić. 

Książka skłania do refleksji i przemyśleń. Czyta się powoli, delektując pięknymi rysunkami Karla Lagerfelda.