"Szczygieł" powieść Donny Tartt, to jedno z najważniejszych wydarzeń literackich ostatnich lat! Wyróżnioną Nagrodą Pulitzera oraz Carnagie Medal. To powieść, na którą czekano z niecierpliwością (Donna Tartt publikuje raz na dziesięć lat), znalazła się na listach najlepszych powieści roku ponad trzydziestu opiniotwórczych mediów oraz powieść. "Szczygieł" to epicka opowieść z pogranicza kryminału, o utracie i obsesji, przetrwaniu i budowaniu siebie od nowa.
"Szczygieł" to powieść o chwili, która zmienia całe życie. W 1654 roku w wyniku potężnej eksplozji w prochowni w holenderskiej Delfcie zakończył żywot w wieku trzydziestu dwóch lat malarz Carel Fabritius. Tytułowy „Szczygieł” to jeden z kilku ocalałych obrazów Fabritiusa.
Kilkaset lat później, podczas zwiedzania nowojorskiego muzeum dochodzi do zamachu terrorystycznego, w którym ginie matka Theo Deckera, głównego bohatera „Szczygła”. Theo wychodzi z niego bez szwanku. Podczas błądzenia po zrujnowanym muzeum, Theo odbiera od umierającego, majaczącego starszego mężczyzny maleńki obraz przedstawiający Szczygła, pierścień i rodzaj instrukcji co ma z nim dalej zrobić. Wszystko, co wydarzyło się w ciągu kilku godzin po terrorystycznym zamachu, na zawsze zaważa na życiu bohatera. Stracił matkę i zyskał bezcenny obraz. Wielki wybuch sprawił, że jego życie rozpoczęło się od nowa. To prosta historia chłopca, który traci wszystko, co było dla niego cenne. Jego życie w jednej chwili zmienia się o 360 C, na dodatek ma obraz wart miliony. Dla Theo zaczyna się całkowicie nowe życie, życie jakby z góry zaplanowane, gdzie wszystkie dziwne oderwane od siebie na pierwszy rzut oka elementy, nagle zaczynają się sklejać w całość.
Książka napisana z niezwykłą starannością i dbałością o szczegóły. „Szczygieł”, to książka nie dla każdego, to wielowarstwowa opowieść o samotności, tęsknocie, miłości i przyjaźni, o trudzie radzenia sobie ze swoimi demonami. To powieść dla osób, które lubią zagłębiać się w psychikę drugiego człowieka. Książka, nad którą trzeba się zastanowić, do której trzeba mieć chwilę czasu. Wielowymiarowa historia o utracie i uzależnieniu do przedmiotu, który pokochało się całym sercem. Literatura na najwyższym poziomie, która została nagrodzona Pulitzerem za "pięknie napisaną powieść o dorastaniu z wybornie zarysowanymi postaciami", która "pobudza umysł i porusza serce".
Biorąc tę książkę do ręki, spodziewałam się czegoś całkowicie innego, skomplikowanego w swojej narracji i treści, a dostałam opowieść prostą, piękną i wzruszającą, w której każdy znajdzie cząstkę samego siebie. Dostrzeże swój dziwny los, gdzie nigdy nie jest tak, jak się na pierwszy rzut oka wydaje. Przepiękna powieść, jedyne czego mi brakuje, to drugiej części, ale może za kolejne 10 lat autorka zaskoczy nas i coś dopisze.
